Luz

Chegou das sombras e se transformou
Na luz que rege esse desconhecido
E frágil mundo, ao verbo que se entoou,
Na forma clara de todo o sentido.
Entende o Lácio da paz que o formou,
E muda o rumo ao vento pressentido,
Seguindo aos versos, o que o acalentou;
Deixando à margem o que é inconcebido.
Ao ser de amor, se deu e se transformou,
De névoa densa em desenho contido,
Entorno vivo do sol que anunciou.
Palavra viva foi o que a sussurrou
Ao sóbrio nexo de olhar comovido.
E, o grão na terra, nessa névoa, vingou.
Chegou das sombras e se transformou
Na luz que rege esse desconhecido
E frágil mundo, ao verbo que se entoou,
Na forma clara de todo o sentido.
Entende o Lácio da paz que o formou,
E muda o rumo ao vento pressentido,
Seguindo aos versos, o que o acalentou;
Deixando à margem o que é inconcebido.
Ao ser de amor, se deu e se transformou,
De névoa densa em desenho contido,
Entorno vivo do sol que anunciou.
Palavra viva foi o que a sussurrou
Ao sóbrio nexo de olhar comovido.
E, o grão na terra, nessa névoa, vingou.
6 comentários:
O que eu não sei fazer desmancho em frases.
Eu fiz o nada aparecer.
|Manoel de Barros - Livro Sobre Nada|
Oi, Yayá.
A luz provocando transformação na poesia inspirada!
Grande abraço.
Em divina amizade.
Sonia Guzzi
iluminados versos Yayá..
beijos.
Lindos arranjos poéticos, parabéns!
Abraços
Marcos
Olá Yayá
Que essa luz continue iluminando todos os caminhos.
Bjux
Yayámiga
Versos preciosos como sempre.
Quando voltas à nossa Travessa? Espero que bem depressa (olha rimalhei...)
Qjs
Henrique
Postar um comentário